5 odpowiedzi w tym temacie

[cassi]

Znalazłem bardzo ciekawe artykuły, a także podaje skąd zaciągnąłem artykuły. Mnie to zaciekawiło i ostatnio przeglądam w sieci książki na temat gimnastyki sportowej.
źródło:
www.lider.szs.pl

http://www.igf.fuw.e...USPORTOWEGO.doc

http://www.lider.szs...artykul_331.doc



Sprawność gimnastyka
Gawryluk Andrzej
Łódź

Wpływ cech motorycznych na przygotowanie sprawnościowe we gimnastyce, jego odzwierciedlenie w strukturze treningu

Współczesna gimnastyka sportowa w ostatnim okresie wykazuje tendencje do obniżenia wieku osiągania mistrzostwa sportowego, przy jednoczesnym zwiększeniu trudności elementów. Należy ona do dyscyplin o największym i najbardziej zróżni¬cowanym bogactwie form ruchowych. od ruchu miękkiego i swobodnego, zawodnik musi przejść do dynamicznego i siłowego, a każdy ruch musi cechować elegancja i piękno. Połączenie tych cech u jednego ćwiczącego jest rzadko spotykane. Dlatego też przy naborze kandydatów do gimnasty¬ki poszukuje się osobników o jak najbardziej rozwiniętych cechach motorycznych, ze szczególnym uwzględnieniem; siły, gibkości, skoczności, wytrzymałości specjalnej, koordynacji i równowagi.
Wysoki poziom wymienionych cech winien charaktery¬zowali osobników wybranych do dyscypliny już we wstępnej selekcji.
Przeprowadzone badania i testy w Rosji wykazały słuszność teorii odnośnie doboru. Kandydaci na mistrza winni spełniać następujące wymagania:
1 . Wiek 6 - 7 lat
2. Podciąganie w zwisie - 15 razy
3. Wznos nóg w zwisie powyżej 45` - 22 razy
4. Bieg na 20 m - 3,5 sek.
5. Wytrzymanie poziomki w zwisie - 20 sek.
6. skok w dal z miejsca - 180 cm
7. poziomka w podporze oburącz na podłodze - 20 sek.
Wyżej wymienione wymagania umożliwiają przyszłemu zawodnikowi szybkie opanowanie podstawowych elementów gimna¬stycznych.
Wysoki stopieni gibkości, koordynacji ruchowej i równowagi przyczyniał się będzie do szybkiego, łatwego przyswajania trudnych elementów oraz skomplikowanych połączeń i ich technicznego wykonywania.
Najczęściej jednak w naszych warunkach kandydatów na gimnastyków charakteryzuje brak odpowiedniego poziomu której z potrzebnych cech motorycznych. Kształcenie tych cech należy rozpoczynać już od pierwszych zajęć treningu i to w sposób planowy. Wprowadzenie do treningu stałych ćwiczeń wyrabiających te cechy ułatwi realizację przyszłych zadani treningowych.
Według literatury radzieckiej strukturę treningu gimnastycznego dzielimy na trzy etapy:
I Etap sprawności ogólnej - wiek 6 - 8 lat, obejmuje nabór i ćwiczenia ogólnorozwojowe, elementy bazowe i układy klasy młodzieżowej srebrnej. Na tym etapie rozwijamy naturalne predyspozycje ruchowe dziecka i gibkość.
II. Etap treningu ukierunkowanego - wiek 9 - 14 lat obej¬muje okres głównego przygotowania specjalistycznego - do 12 lat, oraz okres pogłębionego przygotowania specjalistycznego - do !4 lat. Ha tym etapie treningu zawodnik winien opanować układy klasyfika¬cyjne i wymagania specjalne na podstawie programu FIG - u
III. Etap wyższych osiągnięć sportowych dzielimy na trzy podetapy:
1. osiągnięcie mistrzostwa sportowego - wiek do 17 lat / klasa mistrzowska krajowa /.
2. wyższych osiągnięć sportowych - ponad 17 lat / klasa mistrzowska międzynarodowa /
3. stabilizacja wysokich wyników - najwyższe wyniki osiągają zawodnicy w wieku 20 - 24 lat.
Według radzieckiego opracowania " Siłowaja podgatowka gimnastaw ", J. Machenina rozwój siły .powinien być ukierunko¬wany na doskonalenie procesów nerwowo - mięśniowych. Należy więc stosować ćwiczenia szybkościowo - siłowe, które powodują rozwój siły szybkiej / dynamicznej / najbardziej potrzebnej naszej dyscyplinie. Chodzi a odpowiednie ich dostosowanie da warunków i możliwości zawodnika, Jako przykład podaje dobrze znane i częsta stosowane ćwiczenia: z postawy ze sztangą na barkach skłon tułowia w przód i wyprost. Ćwiczenie to dobrze rozwija siłę tylnych mięśni tułowia, lecz dużo większy efekt osiągnąć można stosując następujące ćwiczenia - w leżeniu przodem na skrzyni szybkie unoszenie nóg. Wiąże się ono z ruchem " smagnięcia " stosowanym w ćwiczeniach zamachowych na przyrządach. mimo, że te ćwiczenia rozwijają te same grupy mięśniowe różnica w oddziaływaniu ich treści jest duża.
Dr Daniel Janowski w podręczniku pt. " Selekcja i trening młodocianych gimnastyków " stwierdza: gimnastykowi potrzebna jest siła dynamiczna i nad taką trzeba pracować. Np: podciąganie w zwisie, czy wyprost ramion do podporu powinno być wykonane szybko omal gwałtownie a powrót może być powolniejszy / trwa dwa razy dłużej niż wyprost /. Ten sposób wykonania jest zbliżony charakterem do ruchów w elementach gimnastycznych na przy¬rządach. W treningu z młodocianymi gimnastykami należy wykorzystywać przede wszystkim ciężar ich własnego ciała.
W tym przypadku wielkość jednorazowego obciążenia jest zawsze taka sama. Obciążenie reguluje się ilością powtórzeń w jednej serii a forma ćwiczenia powinna być taka by chłopiec mógł za jednym podejściem zrobić 60% możliwych powtórzeń. Np. przy podciągnięciach / max 10 razy i zawodnik powinien w pierwszej serii wykonać sześć podciągnięć i w dwu następnych 6 - 7 razy. W takiej sytuacji sześć podciągnięć wykona dosyć szybko, chwilę odpocznie i znów wykona sześć. W ostatniej serii powinien być na tyle zmęczony, że zrobi to wolniej i do tzw. "oporu". Przygotowując zawodników klasy młodzieżowej złotej / 10 ¬12 lat / do startu w ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w półrocznym cyklu szkoleniowym wyrabia siłę w następujący sposób.
W okresie przygotowawczym zwracam uwagę na wzmocnienie poszczególnych zespołów mięśniowych, w szczególności zginaczy i prostowników ramion, mięśni brzucha i grzbietu. W pierwszym etapie zwanym ogólnym okresu przygotowawczego, celem naszym jest osiągnięcie poziomu siły posiadanej przed okresem przejściowym poprzedniego cyklu, raz dalszego podwyższania stopnia przygotowania siłowego. Ze względu na wieloprzyrządowy trening gimnastyczny, siłę kształtujemy metodą treningu obwodowego, indywidualizując ilość powtórzeń w serii zależnie od możliwości siłowych gimnastyka. Najczęściej stosowanym zestawem ćwiczeń w treningu obwodowym jest:
1. podciąganie na drążku 50 - 60 %. możliwości zawodnika
2. wznosy nóg za głowę w zwisie tyłem na drabinkach
3. wyprosty i ugięcia ramion w podporze na poręczach
4. wznosy i opusty nóg w leceniu przodem na skrzyni
5. ugięcia i wyprosty ramion w staniu na rękach z pomocą
6. powolne wznosy nóg w płaszczyźnie czołowej z zatrzymaniem przy drabinkach
W pierwszym etapie okresu przygotowawczego stosując wymienione zestawy ćwiczeń siłowych, kształtujemy przede wszystkim siłę dynamiczną. Dla wykazania wzrostu siły na tym etapie szkolenia zawodnik powinien wykonać:
1. podciągania na drążku w szybkim tempie 12 - 13 razy
2. uginanie i wyprosty ramion na poręczach w szybkim tempie 12 - 13 razy
3. wznosy nóg z dotknięciem stopami za głowę w zwisie tyłem na drabinkach w szybkim tempie 6 - 7 razy
W drugiej części podokresu przygotowawczego stosujemy zestawy ćwiczeń na przyrządach. Np: kółka - wspieranie ciągiem do podporu, poziomka / wytrzymać / siłą stanie na rękach, zejście do podporu, waga tyłem z pomocą.
Poręcze - poziomka, stanie na rękach o ramionach prostych, zejście siłą do podporu poprzez wagę z pomocą, stanie siłą o ramionach ugiętych.
Ćwiczenia wolne - stanie na rękach siłą, przewrót w przód do rozkroku - poziomka / wytrzymać /, etanie na rękach siłą. Stosując powyższe zestawy wyrabiamy wytrzymałość siłową u zawodników. którzy wykonują od 8 - 10 zestawów. Na tym etapie w celu wykazania zmian wytrzymałości siłowej zawodnik powinien wykonać 2 - 3 zestawów bez odpoczynku.
W okresie startowym stosujemy takie zestawy ćwiczeń na przyrządach, jednak z mniejszą ilością powtórzeń / do połowy /, a 8 - 3 dni przed zawodami zaprzestajemy kwiczeń siłowych z wyjątkiem elementów siłowych znajdujących się w układzie.
Gibkość - jako jedna z ważniejszych cech motorycznych młodego gimnastyka, powinna być rozwijana naj¬bardziej w pierwszym i drugim roku szkolenia, a skończyć się w wieku !3 - 15 lat.
Ćwiczenia gibkości powinny uwzględniać stały wzrost zakresu ruchomości w stawach: barkowym, kręgosłupa oraz stawów ¬mięśniowo biodrowych. Kształcenie tej cechy wiąże się z nieprzyjemnymi uczuciami bólu i zawodnicy nie bardzo chętnie je wykonują. Dlatego też powinny być prowadzone systematycznie pod nadzorem trenera. Nad gibkością pracuje się długo i wytrwale, stosując minimalne dawki. stosowane metody uderzeniowej i chęć uzyskania szybkiego postępu najczęściej kończy się nadciągnięciem, naderwaniem, zerwaniem mięśnia lub więzadeł.
Ćwiczenia gibkościowe należy wykonywać na każdym treningu, gdyż parę dni przerwy cofa poprzednie osiągnięcia do stanu wyjściowego. Zawodnicy, klasy młodzieżowej 8-10 lat powinni mieć już w pełni ukształtowaną gibkość we wszystkich stawach, gdy w okresie późniejszym wzmagany przyrost wysokości ciała, kończyn, tułowia, utrudnia wyćwiczenie szpagatu i skłonów. Rozciąganie winno mieć miejsce po dobrym rozgrzaniu organizmu. Dlatego też prowadzimy ćwiczenia gibkości bezpośrednio po zakończeniu rozgrzewki ogólnej, oraz na końcu treningu, gdy przeplata się z ćwiczeniami siły. W większości są ta: wymachy, wznosy nóg, skłony tułowia, szpagaty. Gibkość kształtujemy i doskonalimy we wszystkich okresach procesu treningowego. W okresie przygotowawczym w jednostce treningowej ćwiczenia gibkościowe zajmują około 15 - 20 minut. Stosujemy najczęściej następujące ćwiczenia:
1. przy drabinkach wymachy nóg w tył i w bok / 20 -30 wymachów na jedną nogę /
2. tyłem przy drabinkach powolne wznosy nóg w górę, tył, bok, z pomocą współćwiczącego aż do oporu "
3. szpagaty rozkroczne i wykroczno - zakroczne
4. w leżeniu tyłem " mostki "
5. w siadzie przy drabinkach skłony w przód a nogach złą¬czonych, w rozkroku, samodzielnie i z pomocą
6. różnego rodzaju ćwiczenia zwiększające ruchomość stawów barkowych
W okresie startowym po każdej rozgrzewce stonujemy ćwiczenia gibkości / 5 - l0 min / oraz doskonalimy elementy gibkościowe ujęte w programie klasyfikacyjnym. sprawdzając stopień rozwoju gibkości opieramy się na teście rozwijania sprawności fizycznej ogólnej, zawartej w programie szkolenia dla szkół sportowych, oto przykłady:
1. siad prosty, nogi w rozkroku - skłon tułowia w przód / dotknąć podłoża / - bardzo dobrze klatką piersiową, dobrze czołem
2. " mostek " wg, przepisów sędziowskich
3. szpagat wg, skali da 10 pkt.
4, wykręt w stawach obręczy barkowej z laską
S k o c z n o ś ć - wiąże się z szybkością i siłą nóg, specyficzną techniką odbicia gimnastyka i specyficznym rodzajem podłoża. Duża dynamika wiązanek akrobatycznych i trudnych skoków przez konia, uwarunkowana jest szybkością i siłą odbicia nóg i rąk. Da wykonania skoków trudniejszych potrzebne są odpowiednie warunki w postaci wrodzonej szybkości a tej nie jesteśmy w stanie nauczyć. Dlatego też zawodnik nie posiadający tej cechy nie powinien uprawia gimnastyki sportowej. Jeśli chodzi o siłę nóg, modemy ją rozwijać poprzez różne ćwiczenia wzmacniające siłę ogólną i specjalną.
W pierwszej części podokresu przygotowawczego w rozgrzewce stosujemy wiele ćwiczeń np: podskoki jednonóż, obunóż, tempowe ze zwróceniem uwagi na wykonanie ich na palcach, z rozbiegu 2 - 3 kroków naskok do przysiadu i w tempie wyskok w górę, tempowe naskoki obunóż, tempowe podskoki na odskoczniach, ćwiczenia z użyciem skakanek, zeskoki z różnych wysokości / najlepiej z przyrządów /. W okresie startowym skoczność doskonalimy poprzez wykonanie całościowe skoków akrobatycznych na ścierce akrobatycznej oraz skoki przez konia. W chwili obecnej nie mamy odpowiednich sprawdzianów skoczności dla naszej dyscypliny. Podawane sprawdziany w postaci skoków w dal z miejsca, czy tek wyskoku dosiężnego z miejsca nie odpowiadają specyfice odbicia w gimnastyce.
W y t r z y m a ł o ś ć - gimnastyczna charakteryzuje się zdolnością przeciwstawianiu się zmęczeniu powstającemu w procesie wielokrotnego powtarzania elementów i ćwiczeń w wieloboju. Zdobywa się ją na sali przy pomocy ćwiczeń gimnastycznych zawartych w programie. O wytrzymałości gimnastyka decyduje sposób treningu, ilość i jakość wykonywanych elementów za jednym podejściem do przyrządu, oraz cały trening prowadzony w sposób intensywny. Grupy na przyrządach nie powinny liczyć więcej nil czterech ćwiczących. Częstotliwość podejść będzie wówczas narzucała odpowiedni trening wytrzymałościowy. Czym większa ilość ćwiczących na przyrządzie tym mniejsza intensywność.
W pierwszym etapie okresu przygotowawczego główne zadania dotyczą kształcenia wytrzymałości ogólnej i siłowej, którą wyrabiamy poprzez większą ilość biegu, skoków i ćwiczeń zwinnościowo - akrobatycznych oraz regulowaniu częstotliwości podejść do przyrządu. Okres ten charakteryzuje się przewagą objętości nad intensywnością. Staramy się o to by zawodnik posiadał umiejętność łączenia kilku elementów a co za tym idzie przyzwyczajać organizm do odpowiedniego rytmu oddychania i odpoczynku w czasie ćwiczenia. Po opanowaniu techniki ćwiczenia i po wielokrot¬nym jego powtarzaniu zawodnik uzyskuje swobodę pozwalającą na momenty samokontroli i wypoczynku. Podczas gdy na początku poprzez napięcia wszystkich partii mięśniowych zużywa niepotrzebną ilość energii. Poprzez łączenie elementów i wielokrotne powtarzanie ich kształtujemy równie wytrzymałość specjalną. W podokresie przygotowania specjalistycznego zwiększamy intensywność podejść i wykonywanych elementów. W okresie startowym w dalszym ciągu kształtujemy wytrzymałość specjalną poprzez zwiększenie ilości łączonych elementów a~ do wykonania i/2 i i/! układu, przy jednoczesnym podwyższeniu intensywności ich wykonywania. Wytrzymałość zawodników sprawdzamy za pomocą sprawdzianów kontrolnych, na których zawodnik wykonuje cały układ, dwa nawet trzy razy po kolei. Dzieci nie posiadają¬ce koordynacji ruchowej i równowagi nie powinny być brane pod uwagę przy wstępnej selekcji. Ponadto wstępna selekcja powinna objąć jak największą liczbę dzieci - wszystkie przedszkola z danej dzielnicy czy nawet całego miasta.

Literatura

1. J. Mienchin - "siłowaja podgatowka gimnastow"
Fizkultura i Sport. Moskwa i969r
2. Z. Ważny - "Współczesny system szkolenia w sporcie wyczynowym" Sport i Turystyka. Warszawa 1981r
3. D. Janowski - Selekcja i trening młodocianych gimnastyków" Sport i Turystyka. Warszawa 1972r
4. K. Barański - "Jak kierować procesem treningu w gimnastyce sportowej' Biuletyn szkol. - infor. nr 3/99
Warszawa maj - czerwiec 1974r
5. T. Ulatowski - "Teoria i metodyka aportu " Sport i Turyatyt~a. Warszawa 1981 r
6 . Z. Chromiński - Metodyka sportu dzieci i młodzieży, Sport i Turystyka. Warszawa 1976r


-----------------------------------------------------------------------

Gawryluk Andrzej
Łódź
Gimnastyka

Nabór i selekcja do gimnastyki sportowej


Współzawodnictwo w gimnastyce sportowej staje się z każdym rokiem coraz trudniejsze. To stale wzrastająca konkurencja wymaga wyboru odpowiednich osobników, którzy rokują duże prawdo¬podobieństwo uzyskania wysokiego wyniku sportowego.
Stosowane dotąd sposoby rekrutacji okazały się niewystarczające, gdy olbrzymia większość osobników zbyt wcześnie przerywała trening. Selekcja więc polega na wyborze najbardziej utalentowanych osobników posiadających odpowiednie predyspozycje fizyczne i psychiczne ułatwiające im osiągnięcie wysokiego poziomu sportowego oraz kwalifikowanie ich do odpo¬wiednich etapów treningu sportowego.
Oprócz odpowiednich cech merytorycznych i talentu kandydat na przyszłego mistrza musi mieć także inne predyspozycje ( np: bardzo dobry stan zdrowia, zainteresowanie ¬- zjawia się zazwyczaj w późniejszym okresie treningu i praco¬witość ). Ponadto musi mieć zapewniane takie warunki, które pozwolą mu na rozwój posiadanego talentu. Mowa tu o fachowo prowadzonym treningu, opiece lekarskiej z prawdziwego zdarzenia ( lekarz chirurg ortopeda ) uraz odpowiednie odżywianie się.
Złożoność problemu selekcji wymaga założeń i uchwycenie się wybranych punktów. Za takie punkty powszechnie uznaje się dziedziczność i środowisko.
W dotychczasowej praktyce można wyodrębnić dwa sposoby selekcji:
a.) sztuczny ( zorganizowany )
b.) naturalny ( samoistny )
Selekcja naturalna polega na powolnym procesie rozwijania się predyspozycji sportowych. Rozpoczyna się od wzmaganego zainteresowania się wybranym rodzajem sportu, a następnie rozwija się przez udział w różnego rodzaju zawodach sportowych.
Taka eliminacja jest bardzo rozrzutna., gdyż w wyniku ostrej walki sportowej traci się utalentowaną młodzież, która nie ma jeszcze dostatecznie rozwiniętych zainteresowań daną dyscypliną ani silnej motywacji.
W gimnastyce sportowej stosuje się selekcję sztuczną. Polega ona na wyborze i kwalifikowaniu zainteresowanych dzieci i rodziców do grup naborowych. Dokonuje się jej na podstawie testów, obserwacji i okresowych ocen.
Kształtowanie odpowiedniej sprawności sportowej rozwija się już we wczesnym okresie rozwoju osobniczego przy pomocy odpowiednio dozowanego treningu. Okres ten trwa od 6 da 10 lat. Ten okres dzieli się na 3 etapy:
1. Etap treningu podstawowego - dobór odpowiednich osobników w trening wszechstronny przygotowuje warunki do dalszego stepu.
2. Etap treningu specjalnego - uzyskanie wysokiego poziomu cech motorycznych i psychicznych
3. Etap treningu " wyczynowego " - trening specjalny indywi¬dualny zapewniający mu wynik w optymalnie długim okresie czasu
Z przeprowadzonych badań wynika, że najskuteczniejszą metodą selekcji do sportu gimnastycznego wysokokwalifikowanego ¬rozpatrywaną z punktu widzenia wieku i wyniku sportowego, jako funkcji lat treningu ¬jest obserwowanie na przestrzeni kilku lat zmian zachodzących w sprawności młodocianego gimnastyka czy gimnastyczki poddanego procesowi szkoleniowemu.
W sportach niewymiernych takich jak gimnastyka aspekt estetyki wywiera znaczny wpływ na ocenę sędziowską. Ponieważ trening rozpoczyna się w bardzo młodym wieku nieodzownym kryter¬ium selekcji staje się budowa ciała. Powinna być smukła, o wzroście średnim lub poniżej o proporcjonalnie długich kończy¬nach ( szczególnie u chłopców ) oraz o smukłych mięśniach ( brzuchaty łydki ). Przewidywanie ostatecznej długości ciała powinno odbywać się za pomocą siatki centymetrowej Haliny Milicer i Ludwika Denisiuka, osobno dla dziewcząt i chłopców. Generalnie dzieci rodziców wysokich będą stosunkowo wyższe od dzieci rodziców niskich.
Jakimi cechami motorycznymi powinien cechować się gimnastyk, gimnastyczka ?
wskaźnik wagowo - wzrostowy ( zbliżony do 1 ) 125 cm - 25 kg
1. uzdolnienie ruchowe ( inteligencja ruchowa ) - test Johnsona
2. sprawność ogólna
3. szybkość reakcji, zwinność - test Denisiuka
4. szybkość ruchu, zwinność - test Denisiuka
5. szybkość lokomocyjna ( rozbieg )
6. wytrzymałość beztlenowa
7. wytrzymałość tlenowa
8. siła dynamiczna
9. siła statyczna
10. zwinność
11. gibkość( stawy barkowe, odcinek piersiowy kręgosłupa )
12. równowaga

Do ocenienia uzdolnień ruchowych i cech charakterystycznych dla gimnastyki stosuje się obecnie test dr. Jankowskiego.
Zestaw ten obejmuje 14 następujących prób:
1. wymyk na drążku lub poręczy 0 - 10 pkt.
2. stanie na rękach z pomocą 0 - 10 pkt.
3. przerzut bokiem 0 - 10 pkt.
4. przewrót w przód i w tył 0 - 10 pkt.
5. stanie na głowie 0 - 10 pkt.
6. podciąganie w zwisie ( nachwyt ) i podc. 1 pkt.
7. wyprosty rąk w podporze ( pompki) i wyprost 1 pkt.
8. unoszenie nóg w zwisie tyłem i unosz. 1 pkt
9. wyskok z miejsca z i/i obr. 0 - 10 pkt.
10. podskoki z wymachami rąk 0 - 10 pkt.
11. skok kuczny przez 4 części skrzyni 0 - 10 pkt.
12. skłon T w przód 0 - 10 pkt.
13 skłon T w tył ( mostek ) 0 - 10 pkt.
14 szpagat poprzeczny i podłużny 0 - 10 pkt.

Sport wyczynowy gimnastyczny mogą uprawiać zawodniczki, zawodnicy zdrowi w pełni sprawni. Powinni być poddani badaniom lekarskim oceniającym; układ kostny, układ oddechowy, układ krążenia.
1.badanie głowy - przeciwskazania - stan zapalny ucha, krzywa przegroda nosowa, rozszczep wargi, oczy - zez jedno oko, krótkowzroczność, choroby rogówki.
2 układ krążenia - przeciwskazania - wady serca wrodzone
3.narząd ruchu - przeciwskazania - skrzywienie kręgosłupa, płaskostopie, nadmierna koślawość i szpotawość przeprost stawów łokciowych.

Bibliografia
1. Denisiuk L, Milicerowa H . - Rozwój sprawności motorycznej dzieci i młodzieży. W - wa.
2. Denisiuk L. - Tempo rozwoju poszczególnych cech motorycznych u dzieci i młodzieży szkolnej. Sport wyczynowy i968
3. Janowski D. - Nabór i selekcja młodocianych gimnastyków. W-wa l970

Edit Michał: Poprawiłem linki

[julo1976]

Ciekawie Cassi, napracowales sie.Leci rep:-)

[mako52]

Bardzo ciekawy artykuł, warto odkopać.

[Azot]

ODKOP! :]

[Hannibal]

ODKOP! :]

a więc co z tego ?

qźwa !!